بررسی تئوری و تجربی ارتعاشات چتر در شرایط ماشینکاری خشک و تر در فرآیند تراشکاری

تراشکاری یکی از رایج‌ترین فرآیندهای براده‌برداری می‌باشد. چتر خودتحریک که از متداول‌ترین عوامل ناپایداری برش است می‌تواند به شدت موجب پایین آمدن راندمان براده‌برداری و کاهش کیفیت سطح ماشینکاری گردد. با تعیین نمودار حد پایداری، می‌توان نواحی پایدار و ناپایدار برش را پیش‌بینی نمود. با کمک این نمودار و با انتخاب مناسب‌ترین سرعت اسپیندل و عمق برش می‌توان به راندمان ماشینکاری بالاتری دست یافت. علی‌رغم اهمیت خنک‌کاری با سیال برش، تاکنون کمتر به بررسی تأثیر خنک-کاری بر پایداری چتر در فرآیندهای ماشینکاری پرداخته شده است. از‌این‌رو در پژوهش حاضر، با توجه به اهمیت موضوع، ارتعاشات چتر در فرآیند تراشکاری به صورت تئوری و تجربی برای دو شرایط خنک‌کاری شامل ماشینکاری خشک و ماشینکاری تر بررسی شده‌ است. ابتدا یک مدل جدید جهت پیش‌بینی نیروی تراشکاری به روش نیمه‌تجربی و با استفاده از برنامه‌ریزی بیان ژن توسعه داده شده است .در این مدل‌سازی، نیروی تراشکاری به صورت تابعی از پارامترهای برش و شرایط خنک‌کاری بدست می‌آید. سپس از مدل‌ نیروی بدست آمده جهت پیش‌بینی منحنی حد پایداری برای دو حالت خنک‌کاری (خشک و تر) استفاده شده است. در مرحله بعد، نمودارهای حد پایداری توسط داده‌های تجربی، ارزیابی شده‌اند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که تطابق خوبی بین منحنی‌های حد پایداری و داده‌های تجربی چتر وجود دارد. همچنین خنک‌کاری با سیال برش در تراشکاری تأثیر قابل‌ملاحظه‌ای بر جابه‌جایی نمودار حد پایداری دارد. از طرف دیگر در محدوده آزمایش‌های این پژوهش دو ناحیه عملیاتی مجزا با پایداری متفاوت قابل شناسایی است که با انتخاب نواحی پایدار می‌توان به توانایی ماشینکاری مطلوب‌تری دست یافت.